خیلی دور، خیلی نزدیک...

پست قبلی را که خودم دوباره خواندم اولا که "حادثه" منا را به "فاجعه" منا تغییر دادم نه برای بازی با کلمات که وسعت اتفاق جز فاجعه نبود و تعمدش هم که.....دوم اینکه دیدم یک توضیحی را بد نیست بدهم و آن اینکه حرفم درمورد حج و اعراب و منا و تحریم و...در مورد مسائل اخیر و بعد از منا نبود به این معنا که خود من از کسانی هستم که بعد از اتفاق فرودگاه جده و فاجعه منا همیشه تکرار کرده ام ایران نباید ذره ای کوتاه بیاید . نه که بخواهم فتوا بدهم اما به نظرم هیچ اتفاقی نمی افتد اگر حتی چند سال حجی در کار نباشد جایی که حفظ جان و کرامت هموطنانمان مطرح است.و این سعودی ها هستند که باید درخواست مذاکره کنند اما حرفم سر ادمهایی است که سیاست های دوگانه دارند و اصولا غیر از جایی که مسائل دینی مطرح است نظری ندارند،اما حرف دین که میشود...معتقدند نباید پول به "اعراب ملخ خور "!داد و مکه رفت(منظورم سوغاتی نیست)اما بازارهای دبی را مثل کف دستشان می شناسندبس که رفته اند و میروند، گو اینکه اماراتی ها عرب نیستند کسانی که رفتن به این اماکن را اضافی میدانند و معتقدند به جایش باید به فکر دیگران بود اما حتی آنقدر به فکر دیگران نیستند که لااقل برای حوادثی مثل فرودگاه جده و..جک نسازند..و همیشه برایم سوال بوده که چطور من یا هرکسی که مثلا پاریس نرفته نمیتواند بگوید من پاریس را دوست دارم ببینم ولی فقط یک بار اما حرف مکه که میشود معتقدند فقط باید یک بار رفت در حالیکه قابل قبول تر است که کسی از نظر نیازهای روحی و اعتقادی و...برای رفتن به اماکن مقدس احساس نیاز کند .(البته باز هم بحث اینکه کسی از دین صرفا مسائل فردی اعتقادی را ببیند و کاری به جامعه نداشته باشدیک بحث کاملا جداست ) و این مثالها یکی دوتا نیست...

اما بعد:

روزی که خبر تصادف و فوت کاندیدای منتخب مردم مراغه و عجب شیر را شنیدم خیلی شوکه شدم و حالم بد شد با اینکه حتی عکس و اسمش را هم ندیده بودم اما شنیدن اینکه که کسی بعد از اینهمه تلاش ها و تبلیغات و سخنرانی ها  و ... حتی پایش به جلسه توجیهی هم نرسد برایم تکان دهنده بود و فکر کردم به اینکه مگر غیر از این است که همه ماهم با همان شدت و حرص و تلاش مشغول برنامه های کوچک و بزرگ زندگی مان هستیم بی انکه دقت کنیم مرگ چقدر نزدیک ماهاست و چه ناغافل میرسد وسط همه برنامه ریزی هایمان......

به امید خدا عازم یک سفرم.سفر به سرزمین کرب و بلا...هر چند این بار و بعد از گذشت این دوسال و نیم اخیر خییییلی کمتر لیاقت رفتن در خود میبینم و بار گناهانم بی اندازه زیادتر شده  اما هنوز امیدوارم به فضل و کرم و شفاعتشان....فرصت تماس و پیامک و... نداشتم خواستم قبل از رفتن از همه دوستان رهگذر این وبلاگ طلب حلالیت کنم اگر ناخواسته کسی را روزی رنجانده باشم که دور نیست اگر مرگ همانقدر نزدیک باشد...

برایم دعا کنید که اگر برگشتم بتوانم آدم قبلی نباشم..

+گفتم ناخواسته چون در تمام زندگیم تمام تلاشم این بوده که کسی از من نرنجد اما...

++از مکه و مرگ و حج و... گفتم یاد این افتادم:  

بعد از سقوط جرثقیل در مکه و قبل از فاجعه منا،

-من( با یک چهره غمگین و متفکر رو به همسر خان): میگن دولت عربستان گفته  n تومن(مقدارش یادم نیست ولی مبلغ زیادی بود) بابت دیه و غرامت میده و یکی از افراد خانواده قربانیان رو هم سال بعد میفرسته حج..(توی دلم فکر میکنم که کدام یک از اینها میتواند جای یک عزیز از دست رفته را بگیرد که بیشترشان هم خانم بودند)

-همسرخان (با یک لبخند ژکوند): میگم سال بعد میخوای بفرستمت مکه؟ فقط دو رکعت نماز واجب زیر جرثقیل ها داره ها یادت نره حتما بخون!

-من: لازم نکرده خودتون تنها مشرف بشین!

-همسرخان:آخه فک کن! آدمو از دست خانمش راحت کنن، تازه کلللی پول و یه حج تمتع هم بابتش بدن!!

-من:

-همسرخان:

-من:

-همسرخان:

 فکر کنم نیاز به توضیح نداره که بقیه اش به تعقیب و گریز ختم شد و خشونت آمیز تر از این حرفها بود که اینجا بتونم بنویسم!(این هم جواب این همه لی لی به لالای همسرخان گذاشتن ما!) 

+ظاهرا چون مکه جور نشد دارند میبرند کربلا و احتمالا با این بمب گذارهای اخیر بغداد  هماهنگ شده!!

 (صرفا جهت تلطیف فضا بود وگرنه مرگ و مکه وحوادثش شوخی بردار نیست)

+++مشاور عزیز،یکی دو پست پایین تر درجواب کامنتتان که پرسیدید خوبید؟گفتم مرسی و گفتم حکایتش را توی یک پست میگذارم.الوعده وفا:

 "وقتی حالم را می پرسی و می گویم "مرسی"،

یعنی نه آنقدر خوبم که بگویم "خوبم".

نه آنقدر بدم که بگویم "خوب نیستم".

نه آنقدر حوصله دارم که بگویی "چرا الکی می گی خوبی؟!"

و جوابت را بدهم

نه انقدر حال دارم که بخواهم "چرا خوب نیستی؟!" هایت را با روی خوش پاسخ بدهم.

پس یک جور متوسط بی حوصله رو به بد را تصور کن مثلا و بعدش بیخیال شو !

همه که نباید خوب یا بد باشند.

بعضی ها هم هستند که مرسی اند . . ."

(نیلوفر نیک بنیاد)