بهاردلکش رسید و دل به جا نباشد...*

خیلی دلم میخواست اولین پست سال نو پستی شاد باشد اصلا برای همین بود که چند بار امدم بنویسم و ننوشتم..اما چه کنم که حال دلم رو به راه نیست...از آن حال های متضاد و پارادوکس داری دارم که هم انگار کلی حرف مانده باشد بیخ گلویم و هم حال حرف زدن ندارم انقدر که دلم میخواهد چندین روز روزه سکوت بگیرم .اصلا ایده ال تر از آن فقط بخوابم..خواب شاید درمان خیلی چیزها نباشد, لااقل مثل یک مرهم و مسکن قوی است...همین که بروی توی دنیای بی خبری توی دنیای متفاوت خودش خیلی است...

خسته ام...خییییلیی

+با هیچ کسم میل سخن نیست ولیکن              تو خارج از این قاعده و فلسفه هایی (مجتبی قندالی)

++سال نوتان مبارک

*: عارف قزوینی